Bosch Sport Velsen sluit de deuren
Bron: de Jutter
Santpoort, Bosch Sport met Bram en Lars Bosch Foto en copyright: Foto Leo Vogelzang VOF
Santpoort – Een bekende sportwinkel in de regio gaat sluiten. Bosch Sport Velsen uit Santpoort, specialist in schaatsen en ballet. We gaan Bram Bosch, eigenaar van Bosch Sport Velsen maar eens wat vragen stellen.
Wanneer sluiten jullie de winkel Bram?
Op zaterdag 1 juni trouwt mijn dochter in Amsterdam, dat leek me wel een mooi moment. Ik ben 43 jaar winkelier, waarvan bijna 30 jaar in Santpoort. Het is wel mooi zo.
Neemt iemand de winkel over of misschien je zoon Lars?
Als Lars de zaak zou overnemen, zou er niet zo veel veranderen. Dan is hij de baas en ik zijn assistent. Je gaat dan toch weer meedoen en zo blijf je nog tien jaar doorwerken. Voor Lars de kans om op zaterdag met zijn twee kleine mannetjes naar de voetbal te gaan. Ik heb hem misschien vijf keer zien voetballen. Met onze specialismen, schaatsen en ballet is het lastig voor iemand anders onze winkel over te nemen en voor een algemene sportzaak is Santpoort waarschijnlijk te klein.
Is de mindere verkoop de belangrijkste reden om te stoppen?
Het is een combinatie van de mindere verkoop en het niet meer zo leuk vinden. Ik ben bijna 65 en de wereld is veranderd. De trouw van klanten is veranderd maar zeker ook de trouw van veel van onze leveranciers. Een merk is vijftig jaar bezig een netwerk op te bouwen van trouwe winkeliers met gedegen kennis van zaken en dat geven ze dan op een donderdagmiddag cadeau aan een of andere webshop die er mooi uitziet.
Een webshop is toch best handig, hoe zie jij dat?
Natuurlijk is een webshop handig als je het vanuit de consument bekijkt. Voor de winkelier met een webshop is het een ander verhaal. Die moet, met de normale marges van een winkel, van alles bedenken om nog wat over te houden aan zijn online-klant. Groeien met je webshop is dan vaak de enige optie. Nog meer omzet, nog meer klanten, nog meer werk en hopen dat het een keer winstgevend gaat worden tot je er achter komt dat je nog steeds niets verdient. Alles op internet ziet er het zelfde uit en alleen de prijs is voor de consument belangrijk. In je winkel kun je het verschil maken.
Vanaf de bron, de producent, het merk zelf is er met online nog wel wat te verdienen, maar die zitten helemaal niet te wachten om alles zelf te doen, die geven ze het graag aan Bol.com of Zalando.
Met een online klant ben je veel langer bezig en hij koopt minder. Als iets in de winkel is gekocht komt het zelden terug, dat is bij Bol.com wel anders. Het probleem van de webwinkels wordt ook niet het gebrek aan klanten maar juist het te veel er van.
Laatst zat onze minister van Binnenlandse Zaken mevr. Ollengren bij WNL op Zondag de ‘banenmotor’ van Coolblue te prijzen. Pakjes over een lopende band schuiven en door de straat racen met een busje. Voor te weinig geld trouwens en met slechte voorwaarden. De winkel was een banenmotor. Leuk werk op zaterdag en in de vakantie hebben we ingewisseld voor een lopende band, orderpicken en een callcentrum.
Jij gelooft dus dat de winkels wel zullen overleven?
Dat geloof ik zeker en weet het ook zeker. Het is wiskunde, er kunnen niet meer pakjes in een bestelbus en er kunnen niet meer busjes door de straat. Het houdt een keer op. We willen een 30km zone waar we Roosje leren fietsen maar we willen ook ons pakje op tijd in huis. Op een gegeven moment is iedereen het wel beuom naar een afhaalcentrum op een industrieterrein te moeten voor je online bestelling. Hoe lang denk je daar straks te moeten wachten. De online supermarkt laat scholieren nu de boodschappen doen in de winkel om het vervolgens met een busje naar de klant te gaan brengen die thuis op zijn bank zit te wachten, terwijl hij dat normaal zelf kwam doen. Geen idee hoeveel geld er bij elke klant bij moet, maar dat zal zeker in de tientjes lopen.
Toch zie je steeds meer winkels sluiten, hoe moet dat stoppen volgens jou?
De sleutel ligt bij de overheid, huurbazen en de merken. Online is nog geen twintig jaar bezig, maar er is eigenlijk nog nooit serieus nagedacht over de spelregels.
Innovatie komt altijd voor regelgeving. Eerst wordt er iets bedacht en jaren later gaan we eens nadenken over regels. Probleem bij retail is dat de regelgevers denken als consumenten. Honderdvijftig Kamerleden, Gemeenteraden, Bankbesturen, Retailgoeroes, Bonden, Kamers van Koophandel, Brancheorganisaties, allemaal consumenten die de problemen waar een winkelier mee geconfronteerd wordt niet kennen maar het wel voor het zeggen hebben. En ook nog eens met elkaar. Een snelle ‘start-up’ meldt zich met een leuk plan, haalt een berg geld op, trekt een bloedspoor door de markt en gaat vervolgens zitten wachten dat hij wordt overgenomen door een grotere partij. Het mocht allemaal gebeuren in de vrije markt.
Ik stam nog uit de tijd dat je een middenstands- en een sportvakdiploma nodig had om een winkel te beginnen. Allemaal niet meer nodig. Ik kreeg de Economische Controledienst op m’n dak als ik te vroeg met de uitverkoop begon. Dat soort dingen.
Begin maar eens om het gratis versturen te verbieden en verhoog de btw maar eens met een paar procent voor de webwinkel. Goed voor de schatkist en het speelveld wordt weer wat eerlijker. Verlaag ook de huur tijdelijk voor de winkels, zodat die deze wonderlijke periode in de retailgeschiedenis kunnen overleven.
Ook de merken hebben een belangrijke verantwoordelijkheid. De belangrijkste schakel in het systeem, de verkoop naar de klant geven ze aan een prutser op internet.
Als iedereen doorkrijgt dat het beste eindstation van een product een stenen winkel is, kunnen we weer gewoon gaan doen.
Wat ga je straks doen, je bent niet iemand die stil gaat zitten?
Klopt, ik zal nog wel een beetje moeten aftrainen denk ik. Ik heb genoeg hobby’s, vier kleinkinderen, waar ik mee naar Artis wil en ik ga een beetje werken aan m’n conditie. Dat is er een beetje bij ingeschoten de laatste jaren. Weer eens op een moutainbike klimmen en een rondje golf en straks midden in de week. Dagje vrijwilligerswerk bij Heliomare en misschien slijp ik nog wel een paar schaatsen. (foto: Leo Vogelzang)
Bram Bosch stopt met zijn sportzaak in Santpoort-Noord
Al bijna 29 jaar slaan sportliefhebbers uit de regio met een glimlach de deur van Bosch Sport achter zich dicht. De één met een nieuw paar schaatsen, een ander met een hockeystick, tennisracket, balletpakje of hardloopschoenen.
Lang zal dat niet mee duren. Eigenaar Bram Bosch – bijna 65 jaar – sluit dit jaar zijn sportwinkel in de Hoofdstraat in Santpoort-Noord.
„Eerlijk gezegd ben ik het wel een beetje zat. Ik hoor wel eens mensen die werknemer zijn, praten over een sabbatical of het aantal vakantiedagen dat zij nog hebben staan. Bij een winkelier werkt dat niet zo. Staan mensen niet bij stil.”
Bovendien: elk jaar ging er een hapje af van de inkomsten, mede veroorzaakt door de opkomst van de webshops. „De klant is minder trouw geworden. Wat ik ’s winters verdien met de verkoop van schaatsen, moet ik in de zomer weer inleveren. De afgelopen zomer, toen het zo warm was, zat ik om 9 uur klaar, maar de eerste koper kwam om half twaalf binnen.”
Elfstedentocht
Bosch, woonachtig in Velsen-Noord, is al zijn hele leven een sportliefhebber. Hij voetbalde lang in het eerste van KIC, het huidige FC Velsenoord. De laatste Elfstedentocht (1997) heeft hij uitgereden.
In 1976 begon hij, net uit militaire dienst, met zijn zwager en voormalig Haarlem-speler Piet Huyg een sportwinkel in de Haarlemse Cronjéstraat. Veertien jaar later opende Bosch zijn eigen zaak in Santpoort-Noord. Zijn vrouw en kinderen hebben ook hun steentje bijgedragen. Zoon Lars is al zo’n twintig jaar werkzaam in de winkel.
De verkoop van schaatsen en hardloopschoenen stond vroeger bovenaan. Voor schaatsen – en slijpen – komen ze nog steeds, maar de verkoop van balletpakjes heeft die van hardloopschoenen verdrongen van de tweede plaats.
Ook skeelers waren ooit een veel gevraagd product, mede omdat Bosch Sport er een eigen skeelerschool bij had. „Maar na het ongeluk in de IJ-tunnel in 1999 tijdens de Dam tot Damloop werden de skeeleraars bang. Het aantal cursisten bij ons daalde met de helft.”
Bosch heeft de goede tijd voor de middenstand meegemaakt, maar de winkelier heeft het lastig gekregen door de concurrentie van de webshops.
„Vroeger had je een vakdiploma nodig als je een product wilde verkopen. Is niet meer zo. Het is een soort laat-maar-gaan-wereld geworden. Er zijn geen regels meer. We worden geregeerd door 150 consumenten in de Tweede Kamer die geen idee hebben wat je allemaal doet in een winkel. Ze zouden het speelveld voor fysieke winkels eerlijker moeten maken. In Frankrijk bij voorbeeld mag je niet gratis een pakje versturen. In Nederland wel.”
Maar Bosch is er heilig van overtuigd dat de middenstander in tegenstelling tot de webwinkel op de duur gaat overleven. „We worden al jaren over het succes van de webwinkels door mensen als hoogleraar Cor Molenaar in de maling genomen.
Banenmotor
Pasgeleden werd in een tv-programma het bedrijf Coolblue de hemel in geprezen. ’Maar het maakt nog geen winst’, zei een man van het blad Quote in een bijzin. Minister Ollongren antwoordde daarop dat Coolblue wel een banenmotor is. Dan denk ik: Weet je wat voor banen je verheerlijkt? Banen voor mensen die pakjes over een lopende band laten rennen en voor bezorgers die zich voor te weinig geld wezenloos racen in hun busje. Zo’n jongen moet wel een huftertje in het verkeer zijn, want anders is zijn bussie ’s avonds nog half vol.”
„Maar”, zegt Bosch, „er is een omslag gaande. Ik ben het volkomen eens met Hans van Tellingen (specialist in winkelcentrumonderzoek, red.) die boeken heeft geschreven waarin hij aantoont dat de stenen winkel het gaat winnen van de webwinkel.’’
,,Aan de verkoop op internet kun je niet verdienen. En je ziet nu al dat mensen het beu worden dat bezorgers door een woonwijk scheuren en dat pakjes te laat arriveren. Ook buren die overdag wel thuis zijn, zijn het zat om voortdurend pakjes van anderen in ontvangst te moeten nemen.”
Politiek
Het is Bosch ten voeten uit. Hij mag graag tegen heilige huisjes schoppen. Wie bij hem binnenloopt, krijgt niet alleen advies over sportmateriaal en -kleding.
Hij vertelt ook ongevraagd een hilarische sportanekdote of geeft mening over een politiek of sportief issue. In 1999 was hij bijna raadslid voor Velsen 2000. „Ik kwam vier stemmen te kort. Het was misschien ook beter om geen raadslid te zijn. Als lokale winkelier kun je beter niet bij een kerk of politieke partij horen. Dat gaat een beetje schuren.”
Wie of wat er na zijn afscheid in zijn winkel komt, weet hij nu nog niet. Wat hij wel weet: opa Bram gaat in Artis regelmatig genieten van zijn vier kleinkinderen. „En misschien ga ik net als vroeger vrijwilligerswerk doen in Heliomare in Wijk aan Zee. Ook zou ik wel een dagje in de week les willen geven op een detailhandelsschool.”
Door Govert Wisse
Bron: IJmuider Courant januari 2019
